Auteur: Ivan Wolffers

In december 2002 hoorde Ivan Wolffers dat hij kanker had en werd hij, de gezondheidsactivist die altijd met andermans problemen bezig was, zelf onderwerp van onderzoek en medicatie. Vrijwel onmiddellijk is hij gaan bijhouden wat hem allemaal overkwam. Aanvankelijk dacht Wolffers dat hij álles wel wilde doen om door te kunnen leven. Maar al snel merkte hij dat hij door de hormoonbehandeling om de prostaatkanker tegen te gaan, veranderde van een viriele man in een ‘zachte, onbehaarde eunuch’, met een groot verlangen naar de verdwenen geilheid.
In rake observaties, beeldende herinneringen en nuchtere gesprekken met zijn vrouw, zijn vrienden, familie en zijn behandelende artsen, probeert Wolffers uit te vinden of leven niet belangrijker is dan doorleven.

Ivan Wolffers (1948) studeerde af als arts. Sindsdien schrijft hij over medische onderwerpen, variërend van medicijnen tot zijn eigen prostaatkanker. Hij promoveerde in de medische antropologie en werd in 1989 benoemd tot buitengewoon hoogleraar aan de Vrije Universiteit in Amsterdam waar hij Gezondheidszorg en Cultuur doceert.